Producenci od zawsze zmagają się z problemami dystrybucji towarów
Wraz z rozwojem przemysłu i masowej produkcji dóbr rosła równocześnie potrzeba sprawnego przemieszczania gotowych wyrobów od producenta do finalnego odbiorcy. Koszty z tym związane bezpośrednio odbijały się na ostatecznym zysku ze sprzedaży – tym samym tworząc nowy, wolnorynkowy sektor gospodarki.
Z punktu widzenia producenta – wytworzenie dóbr jest jedynie częścią procesu zarobkowego albowiem trzeba je jeszcze sprzedać. Konieczne więc stało się opracowanie systemu powiązań pozwalającego na zapewnienie regularnego i pewnego przepływu dóbr do sprzedawców, którzy następnie mogliby swój towar oferować indywidualnym konsumentom.
Definicja
Sama dystrybucja w ujęciu definicyjnym jest po prostu procesem niwelowania barier (np. czasowych, geograficznych) w skutek wykonywania transportu towarów do ich docelowych odbiorców. O sieci dystrybucji możemy mówić wówczas, gdy mamy do czynienia z grupą/siecią podmiotów wspólnie realizujących i biorących czynny udział w procesie dostawy.
Rodzaje sieci dystrybucji możemy podzielić na dwie zasadnicze grupy:
- Sieci bezpośrednie – w których producent sam realizuje proces dystrybucji bez pomocy podmiotów trzecich.
- Sieci pośrednie – w których wykorzystuje się wyspecjalizowanych w tej dziedzinie pośredników.
Znaczenie dystrybucji
Jak łatwo zauważyć – im większa sieć i dłuższy łańcuch pośredników przez których dany towar musi przejść aby trafić finalnie w ręce konsumenta – tym większe koszty musi on ponieść, gdyż są one pośrednio wkalkulowane w cenę. Chcąc zachować konkurencyjność na obecnie dość nasyconym rynku, nie można generowanie dodatkowych kosztów, przekraczających wartość samego towaru. Kluczowe staje się więc balansowanie pomiędzy kosztem produkcji, dostawy a ostateczną ceną za produkt jaką konsument zobaczy u sprzedawcy.
